Wéi sidd Dir dann deemools op d’Iddi komm, fir d’LAW ze lancéieren?

Nach eng Kéier: Et ass dorëm gaangen, d’Zeen ze strukturéieren. Et geet nach ëmmer dorëm. Wéi kommen ech op déi Iddi? Se kënnt dohier, datt ech an de Joren 2010 bis 2015 gemierkt hunn, datt ganz staark Changementer an der Gesellschaft zu Lëtzebuerg stattfonnt hunn. Déi fréier Generatioun vu Galeristen – ech ka preziséieren, a Galeristinnen – haten an den 1980er-Joren ugefaangen … Dat war eng Zeen, déi huet federéiert, déi war zesummegeschloss. Vun 2010 u war dat net méi de Fall. Du war ech op eemol deen Eelsten op der Plaz, hunn déi Changementer gesinn an hu misste meng Responsabilitéit huelen.

Och d’Banke ware keng lëtzebuergesch méi; d’Bil huet Dexia geheescht an d’BGL Fortis. Bei der Generatioun virdrun, wien huet Konscht kaaft? Ma déi grouss lëtzebuergesch Bankdirekteren hu kaaft! An déi hunn déi Generatioun vu Galeristen, déi ech elo grad genannt hunn, opgebaut. A gefërdert. Oder ëmgekéiert, déi Galeristen hunn deenen hir Kollektiounen opgebaut a Konscht an déi Banke bruecht. Dat war eng Zeen. D’Galeristen hunn dee Broch gespuert. Du si mir an e Lach gefall an net méi erauskomm, well sech d’Gesellschaftsstruktur geännert huet: Mir koumen aus engem Lëtzebuerg, wou en Artikel aus dem Luxemburger Wort oder dem (Lëtzebuerger) Land d’Meenung gemaach huet. Mir koumen an eng nei Gesellschaft, wou zwee Drëttel vun de Salariéen an och Decideuren – well d’Dexia an esou weider hunn hir eegen Decideure matbruecht – net méi un der lëtzebuergescher Kommunikatiounswelt houngen. Dat huet mat sech bruecht, datt mir eis Aktivitéiten hei wéineg vermëttele konnten.

Déi nei Galeristen hunn dee Marché mat de Banken ni kritt. Ech selwer hunn a mengem Liewen zwee oder dräi Mol un eng Bank verkaf. Déi jonk Galeristen haten am Ausland studéiert an hunn de Marché opgemaach. Si waren och méi oppen. Fir si war et eng Selbstverständlechkeet, mam Ausland ze schaffen. Déi nei Galerien – ech ziele mech dozou – hu probéiert, sech un dat neit Lëtzebuerg ze adresséieren. An dat war superschwiereg. Meng Clienten zum Beispill sinn nëmme Privatleit.

D’Léisung war also, d’LAW ze grënnen?

Am Februar respektiv Mäerz 2015 ass d’Iddi vun der LAW konkreet ginn. Ech hunn zwee bis dräi Frënn, déi och Galeriste waren, gefrot, ob se géife matmaachen. An ech hu mam Jean Petit, deemolege President vum Cercle Artistique de Luxembourg (CAL) geschwat, fir kënnen d’Zeen ze vereenegen. An dat hu mir hikritt.

Dat éischt Joer ware just 19 Galerien dobäi plus de CAL. Dat war an der Hal Victor Hugo. Ech hunn awer deemools direkt och international Galerien invitéiert, fir den Expats, déi hei wunnen, Confiance ze ginn an ze weisen, datt dat, wat mir hei zu Lëtzebuerg maachen, Kapp a Schwanz huet. Déi éischt Editioun sinn 8.000 Leit kucke komm, wat guer net schlecht ass. Dat zweet Joer hate mir méi Galeristen an hu baussen e klengt Zelt op de Parking gestallt. An dat drëtt Joer konnte mir de CAL an den Tramsschapp – dee just e puer Meter niewendru war – logéieren. Et gouf e richtegen Event, deen d’ganz Zeen representéiert huet: de CAL plus 40 Galerien, dorënner zéng bis zwielef lëtzebuergescher.

An elo, zéng Joer méi spéit?

Haut si mir am groussen Zelt um Glacis, dat gesäit wierklech aus wéi eng Foire. Mir hunn nach ëmmer zéng bis zwielef Aussteller vu Lëtzebuerg derbäi. Fir all déi aner Aktivitéite kann ech nëmme recommandéieren: Gitt op eise Website kucken, da gesitt Der, datt all eenzel Institutioun eppes Extraes bei eis mécht. Jidderee mécht seng Konferenze bei eis, an dat federéiert d’Zeen duerch de kulturelle Programm. An dat gëtt och engem Expat oder auslännesche Visiteur eng global Siicht iwwer dat, wat mer hunn. Um Site hutt Dir de ganze Programm a gesitt, wat zu Lëtzebuerg leeft. Dat selwecht gëllt fir den Depliant „Art Actuel“ vun der ASBL Art contemporain.

Dir sidd also zefridden?

De Schlëssel vum Succès läit doranner, datt mir eis sou oppen opgestallt hunn, andeems mir jiddereen dobäi wollten hunn. Och haut maache mir nach ëmmer en Effort, fir datt all Mënsch matmécht. Vu Februar respektiv Mäerz u gi mir uklappen, fir ze froen, wéi mir dëst Joer d’Kollaboratioun maache kënnen. Wëllt Dir eppes „hors les murs“ vun der LAW maachen oder just am Konferenzendeel dobäi sinn? Et ginn ëmmer Ännerungen. Do ass keng Konstanz dran. Mir kämpfen all Joer, fir dee Programm sou gutt wéi méiglech opzesetzen, soss gi mir eng ofgekapselt Entitéit, déi just nach eng Identitéit als Foire huet. An déi Fal wëlle mir net drafalen. Dësen Effort entsprécht ronn zéng Prozent vun eisem Budget a bal zwanzeg Prozent vun eiser Aarbechtszäit. Wat vill ass.

Hutt Dir nach ëmmer wëlles, Iech zeréckzezéien aus dem organisatoreschen Deel vun der LAW? Är Begeeschterung seet de Géigendeel, oder?

Et ass vill Aarbecht. Fir d’LAW virzebereeden, hu mir véier Employéen, déi d’ganzt Joer schaffen. Am Dezember hu mir Remerciementer un all d’Partner ze schreiwen. Am Januar hu mir éischt Rendez-vousen, fir Sponsoren a Galeristen am europäeschen Ausland ze fannen. Derno muss de ganze Kulturprogramm opgeschafft ginn. Et ass ganz vill Aarbecht.
Mir hunn e ganz gutt Team. D’nächst Joer fänkt mat der 11. Editioun en neit Joerzéngt fir d’LAW un. Fir mech heescht dat: Conseil d’administration jo, Direktioun nee.

En Interview vum Eric Rings (Journalist vum Konterbont) an Zesummenaarbecht mam Marianne Brausch (Presidentin vun der AICA – Association internationale des critiques d’art)