Wéi déi jonk Doktorandin mam Projet ugefaangen huet an déi éischt Chats krut, huet si verschidde Saache guer net verstanen. „Wat heescht r?“, huet si sech gefrot. Si huet bei deene Jonken nogefrot an ass lues a lues hanner d’Bedeitunge komm. „Ech hu gemierkt, datt d’Jugendkommunikatioun zu Lëtzebuerg ganz vill Aflëss aus de soziale Medien huet, besonnesch aus der englescher Sprooch.“ Dës Ausdréck waren nei fir si. Anerer huet si awer nach kannt aus hirer eegener Jugendzäit, déi nach net sou laang hier ass. Wéi zum Beispill „Ech si cho“, wat bedeit, datt ee motivéiert ass, eppes ze maachen. Oder d’Ofkierzung „wmd“, déi aus der däitscher Jugendsprooch kënnt an eent zu eent op Lëtzebuergesch kann iwwerdroe ginn: Was machst du? respektiv Wat méchs du?

Et ginn also verschidde Weeër, fir d’Bedeitunge vun de Wierder erauszefannen. Villes ergëtt sech aus dem Kontext. Éischt Auswäertungen am Kader vun der Melissa Mujkić hirem Fuerschungsprojet hunn et erméiglecht, insgesamt 15 verschidde Sproochen am Korpus ze identifizéieren. Dorënner waren der awer e puer, déi éischter zoufälleg dra virkommen, wéi beispillsweis dat japanescht Wuert Arigato (merci), iwwer dat zwee Jonker sech an engem Chat ënnerhalen hunn. Eng grouss Relevanz niewent dem Lëtzebuergeschen hunn englesch, däitsch a franséisch Wierder, awer och ganz Passagen, déi an dëse Sprooche geschriwwe sinn. Eng änlech Relevanz hunn och déi jeeweileg Hierkonftssprooche vun de Jonken, wéi Portugisesch, Italieenesch oder B/K/M/S, wou ëmmer erëm ganz Passagen opdauchen, am Fall, wou déi zwee Jonk am Chat dës Sprooch och beherrschen. Dorobber gëtt an der Reegel Rücksicht geholl.

Onofhängeg vun der Mammesprooch gi verschidde Wierder, déi aus Sprooche wéi beispillsweis dem Arabesche stamen, vun de Jonke benotzt, ouni datt se dës Sprooch kennen. D’Fuerscherin nennt d’Beispill wllh, dat fir wallah steet, aus dem Arabesche kënnt a sou vill heescht wéi „ech schwieren“. De Fazit vun der Linguistin: „D’Jugendkommunikatioun zu Lëtzebuerg ass immens méisproocheg“.

Eng weider Feststellung vun der jonker Fuerscherin ass, datt an der Lëtzebuerger Jugendkommunikatioun d’Sproochen dacks innerhalb vun engem Saz gemëscht ginn oder op eemol d’Sprooch einfach gewiesselt gëtt. D’Melissa Mujkić nennt eis e Beispill aus engem Chat: „Wann ech a casa sinn, fänken ech un“. E lëtzebuergesche Saz, an deen e portugisescht Wuert agesat gëtt: casa bedeit doheem – iwwregens och am Italieeneschen. Et ginn och sazextern Sproochewiesselen, bei deenen eng Persoun den Chat op Lëtzebuergesch ufänkt („Wéi vill Leit kommen e Mëttwoch mat?“) an déi aner Persoun am nächste Saz komplett op Englesch äntwert: „I don’t know, ask the people who talked with you.“ D’Melissa Mujkić stellt fest, datt sech ënner de Jugendlechen eng gewësse Liesfäegkeet a verschiddene Sproochen erwaart gëtt. „Ech mierken, datt déi allermeescht esou vill Sprooche kennen, datt et an der Kommunikatioun net zu Verständnisproblemer kënnt.“

Angscht, datt et duerch d’Mixe vu ville Sproochen eventuell kéinten negativ Auswierkungen op d’Lëtzebuerger Sprooch ginn, huet d’Doktorandin keng. „D’Schüler benotzen hir Jugendsprooch jo nëmmen ënnereneen, awer net, wa se mat hirem Proff, hiren Elteren oder aneren erwuessene Persoune kommunizéieren.“ Positiv gesäit si de Fait, datt d’Lëtzebuergescht duerch déi nei digital Méiglechkeete sou vill geschwat a geschriwwe gëtt wéi nach ni. „Et gi sou vill Content-Creators, déi hir digital Inhalter op Lëtzebuergesch produzéieren, sief et an Tiktok-Videoen oder Podcasten. Et mierkt een, datt de Besoin do ass, d’Saachen op Lëtzebuergesch ze deelen. Eis Sprooch ass immens present.“

Op d’Interpunktioun leeën déi Jonk manner bis guer kee Wäert. Kommae ginn dacks ewechgelooss an hanner engem Saz am Chat steet meeschtens kee Punkt. „Wann do ee steet, dann ass dat scho bal provokativ“, seet d’Fuerscherin. Genre: „Ech maachen e Punkt, also sinn ech elo fäerdeg an du kanns kucken, datt s de eens gëss.“ Deen anere freet dann: „Bass de rosen?“

„D’Kommunikatioun vun de Jonken ass prinzipiell kuerz, fir den Tippopwand ze verréngeren“, sou d’Melissa Mujkić. Dofir ginn dacks Prepositiounen ewechgelooss, wéi zum Beispill an dësem Chat: „Ech sinn um 13 Auer Beetebuerg.“ Do feelt d’Prepositioun zu. Oder: „Ginn elo bei Tram.“ Hei feelt de bestëmmten Artikel den an de Personalpronomen ech. Gäre falen och d’Vokaler an de Wierder ewech, wéi beim Wuert mrc, dat merci bedeit.

D’Erfuersche vun der Lëtzebuerger Jugendsprooch ass also uma interessant. Pardon, uma heescht vill respektiv mega a gëtt als Steigerungspartikel agesat. Wouhier dat Wuert kënnt, huet d’Linguistin nach net erausfonnt. Op jidde Fall huet et näischt mam onbestëmmten Artikel uma am Portugiseschen ze dinn. Sou vill steet mol fest.

Elo kéint een – passend zum Theema Jugendsprooch – den Artikel mam Ausdrock finito ofschléissen. A wa mir nach e Punkt hannendrumaachen, da wëlle mer de Lieser ë bësse provozéieren. Mee dat kënne mer och erëm zeréckhuele mat der Ofkierzung tqt. Dat heescht sou vill wéi (ne) t’inquiètes (pas): Maach der keng Suergen. Alles ez, oder?