“Génzefest zu Woolz”, dat ass net nëmmen eleng e Corso, deen op Péngschtméindeg duerch déi adrett Ardennestiedchen zitt, dat ass e ganze Programm iwwer déi Péngschtfeierdeeg, dee scho freides viru Päischten ugeet an dann um Méindeg mam Corso säin Héichpunkt feiert. Majoretten, Museken, Foussgruppen an Trommel-Ensembelen zéien an engem faarwege Mix tëschent deenen eenzele Festween duerch d’Haaptstad vun den Ardennen a wëssen all Joer op en Neies vill Spectateuren ze begeeschteren. Et war an et ass wuel eent vun deene gréisste folkloristesche Fester am Ländchen, nodeem a senger Bléi 1979 esouguer eng eege Strooss benannt ginn ass, vun Ettelbréck iwwer Feelen erop duerch d’Häng iwwer Heischent, den Heischtergronn erof, iwwer „Bigdischt“ (Bitscht) féiert d’Gënzestrooss all d’Visiteure bis op Wolz. De Mander Tun hat souguer en eegent „Génzeligd“ geschriwwen, fir dat de Jos Grobelny d’Melodie komponéiert hat; nach haut gëtt dës Weis reegelméisseg opgefouert.

Fir déi sëlleche Festween richteg flott ze dekoréieren, brauch een natierlech och eng ganz Partie Gënz (latäinesch: genista) an dee muss och organiséiert ginn! Deemno, wéi d’Wieder an deene Woche virdru war, wëssen déi Responsabel ganz genee, wouhin si sollen déi goldgiel Straicher plécke goen. Si däerfen nach net ze vill op sinn, sollen awer och net schonn um Verbléie sinn, fir datt si richteg gutt ausgesinn an och bis nom Corso halen.