Zënter dem Mëttelalter war d’Juegd eng ettlech Joerhonnerte laang e Privileeg vum Adel an zur gläicher Zäit en amusanten Zäitverdreif fir Fürsten an Eedelmänner, déi ëmmer erëm Juegdgesellschaften organiséiert hunn, wëll si sech duerno déi sëllegen Trophäen un d’Mauere konnten hänken, fir sech domat ze bretzen. A well si ëmmer an ëmmer erëm probéiert hunn, dat Ganzt ze perfektionéieren, hu si vum 16. Joerhonnert un tëschent de Beem Seeler gespaant, wou faarweg Stécker Stoft drun houngen, oft esouguer mat enger grujeleger Grimass drop gemoolt. Déi sougenannten Dreiwer oder Kläpper, déi natierlech net zum Adel gehéiert hunn, hunn d’Déieren am Bësch opgeschäicht, an déi hu sech instinktiv vun deene Flatter-Barriären ewechgehalen; esou ass et lassgaange mat der Dreifjuegd oder, wéi mir op Lëtzebuergesch éischter soen, mat der Klappjuegd.

Et ass also deemools wéi haut drëm gaangen, fir dem Wëld de Wee ze verspären an esou säi Fluchtwee souzesoen ze kanaliséieren. Ass dann awer emol e Bock oder e Wollef derduerchgestiermt, da war deen „duerch d’Latte gaang“ (op Däitsch: durch die Lappen gegangen). A wann dës Dreifjuegd zum Beispill laanscht en Zonk organiséiert ginn ass, dann ass de Béischt ëmgangssproochlech duerch d’Latte (vum Zonk) gaangen, wat déi selwecht Bedeitung huet.

Haut ginn zwar keng faarweg Dicher méi opgehaangen, mee de Prinzip vun der Klappjuegd ass awer dee selwechte bliwwen a gëtt emmer erëm zimmlech kontrovers diskutéiert, an dat bis an d’Chamber eran. Sinn et bei der traditioneller Klappjuegd eng Hellewull Dreiwer, déi mat enge sëlleche Muppen duerch de Bësch wenzelen an do e risege Kaméidi maachen, fir d’Wëld opzeschrecken, sou plädéiert de Mouvement Écologique fir eng méi zivil Versioun, déi sougenannten Dréckjuegd, bei där manner Dreiwer a Muppe méi ziviliséiert a mat manner Kaméidi op sech opmierksam maachen. D’Wëld mierkt, datt „eppes am Bësch ass“ an et wëll sech eng nei Stopp sichen, et gëtt also net gehetzt, mee éischter just gestéiert.